Na jučerašnji dan, 23. 03. 1995. godine, ostvarena je jedna od najvećih i najznačajnijih pobjeda Armije Republike Bosne i Hercegovine – oslobođen je Vlašić, a na njegovom vrhu zavijorila se zastava sa Ljiljanima.
Komandant 7. Korpusa general Mehmed Alagić u više navrata je isticao je da je svaki napad na 5. korpus ujedno i napad na 7. korpus. Početkom 1995 godine neprijateljske snage VRS-a nisu poštovali primirje ni u zoni odgovornost sedmog korpusa. Svakodnevno je granatiran Travnik i njegova šira okolina. U to vrijeme sedmi korpus je vršio obuku svojih jedinica sa težištem na pripremu jedinica koju su za nastavak rata planirane kao oslobodilačke – prije svega 17. viteška, 705. slavna i 727. slavna brigada.
Na kraju tog ciklusa obučavanja, jedinice 7. korpusa su izvele za to vrijeme impozantnu smotru u kojoj se vidjelo da je Armija RBiH stasala u vojnu silu zavidnog ranga i tada je već bilo spremno da se odgovori na neprijateljske napade. Pošto su provokacije VRS-a dobile na intenzitetu komadant Alagić je uz odobrenje generalštaba donio odluku da se Vlašić oslobodi i počele su pripreme.
Pripreme su vršene na visinama preko 1500 metara, u vrlo teškim meterološkim uslovima uz sniježne oluje. Komandant Alagić je donio odluku da se napad izvede 19/20.3.1995. godine u jutarnjim satima. Toga jutra počelo je jaka oluja na Vlašiću! Ali i to nije pokolebalo 7. korpus.
Udar na neprijateljske snage je počeo tačno u planirano vrijeme – u 4 sata ujutru. Prednji kraj je probijen veoma brzo. Novi kvalitet u izvođenju borbenih dejstava bio je ubacivanje većih borbenih jedinica u neprijateljsku pozadinu čak do ranga bataljona.
S druge strane kod boraca se željela učvrsiti odlučnost za ratovanje noću. Poslije probijanja prednjeg kraja sve je bilo stvar taktike i realizacije planiranih zadataka. Jedinice prve gardijske brigade su se popele na kotu Pavu, a 705. brigada na kotu Čava visoku preko 1800 metara. Snijeg je već tada bio viši od 130 centimetara a intenzitet mećava nije prestajao.
Već 20.3. ovladano je većinom dominantnih objekata na tom pravcu napada: Police, Crni Vrh, Pavo, Čavo i približavalo se Šantiću.
Navečer istog dana poslije sumiranja ostvarenih rezultata general Alagić je donio odluku o nastavku borbenih dejstava. Cilj je bio jasan – oslobađanje cjelokupnog platoa Vlašića!
Zatim, 21. marta diverzantske grupe su izvele diverziju u rejonu Potkraja i Gradine. 22. marta razbijen je 3. bataljon 22. pješadijske brigade VRS a dijelovi agresorskih snaga koji izvode odbranu u rajonu Opaljenika stavljeni su u okruženja.
Iz podataka dobijenih putem ratnih izvještaja može se zaključiti da komanda 22. Pbr. VRS-a ne vlada situacijom na terenu. Toga dana u veoma teškim vremenskih uslovima ovladano je objektom Šantići a odatle forsiranim maršem jedinice Armije su izbile na Galicu. Tog dana bataljon 705. slavne je stigao na najviši vrh Vlašića – Opaljenik (tt 1930).
To je bila nadljudska borba sa nevremenom. Borci su se smrzavali ali nisu napustali položaje. Značaj Vlašića je ogroman. Vlašić je bio san Armije BiH. Tu je repititor najvažniji telekommunikacijski objekat u BiH.
Komadant Alagić je govorio: “Kada uzmemo Vlašić to će biti prekretnica oslobodilačke borbe u BIH i zaista je nakon Vlašića nastupila prekretnica.”
(Slobodna Bosna / Agencije)
