Ispitujući moždanu aktivnost osobe, vještačka inteligencija (AI) može proizvesti pjesmu koja odgovara žanru, ritmu, raspoloženju i melodiji muzike koju je pojedinac nedavno slušao.
Naučnici su ranije uspijevali da prepoznaju samo pojedine zvukove iz moždane aktivnosti, kao što su ljudski govor ili cvrkut ptica. Međutim, do sada nisu pokušavali da rekonstruišu muziku iz moždanih signala.
Kako bi to uspjeli, izgradili su sistem „Brain2Music“, zasnovan na vještačkoj inteligenciji, koji kombinuje podatke prikupljene sa skenera mozga, kako bi rekonstruisao zvuk koja podsjeća na pjesme koje je osoba slušala tokom skeniranja.
Naučnici su koristili snimke mozga koji su prethodno prikupljeni tehnikom koja se zove funkcionalna magnetna rezonanca (fMRI), koja inače može da prati protok krvi do mozga, kako bi vidjeli koji regioni su najaktivniji. Skenovi su prikupljeni od pet učesnika dok su slušali muzičke klipove koji obuhvataju niz žanrova, uključujući bluz, klasiku, kantri, disko, hip-hop, džez i pop.
Koristeći dio podataka ovih podataka, istraživači su prvo obučili AI program da pronađe vezu između karakteristika muzike (instrumenata, žanra, ritma, raspoloženja…) i moždanih signala učesnika. Raspoloženje muzike su definisali koristeći oznake kao što su srećno, tužno, nežno, uzbudljivo, ljuto ili zastrašujuće.
Istraživači su zatim unijeli ove podatke u drugi model vještačke inteligencije koji je prethodno razvio Google, nazvan MusicLM. Ovaj model je prvobitno razvijen da generiše muziku iz tekstualnih opisa, kao što je „smirujuća melodija violine sa iskrivljenim gitarskim rifom“.
MusicLM je izbacio rezultate koji su zvučali skoro kao originalni isječci pjesama, iako je, kako kažu, AI neke pjesme bolje rekonstruisao od drugih,
„Raspoloženje rekonstruisane muzike je imalo nešto manju podudarnost, oko 60 odsto“, rekao je za Live Science koautor studije Timo Denk, softverski inženjer u Googl-u u Švajcarskoj.
Dok su se žanr i melodija u rekonstruisanoj muzici poklapali znatno češće nego što su mislili. Od svih žanrova, AI je najtačnije mogao da razlikuje klasičnu muziku, navode u studiji.
Kao što se i očekivalo, tim je otkrio da je slušanje muzike aktiviralo djelove mozga koji signale iz ušiju tumače kao zvukove. Izgleda se da je još jedan dio mozga, nazvan lateralni prefrontalni korteks, važan za obradu značenja pjesama, ali to treba da se potvrdi daljim istraživanjem, rekao je koautor studije Ju Takagi.
Taj region mozga je važan zato što je uključen u planiranje i rješavanje problema.
